Donderdag 6 april
Door: Betty
Blijf op de hoogte en volg Charis
08 April 2017 | Brazilië, Mairiporã
Lieve allemaal,
Het onderhand vertrouwde geluid van de kraaiende haan werd deze ochtend vergezeld door het getik van regen op het dak.
Vandaag staat een bezoek aan een afkickkliniek op het programma. Het is nog onduidelijk of we naast het bezoeken van een mannenkliniek ook een vrouwenkliniek zullen bezoeken. Maar we hebben ons zo goed mogelijk voorbereid met een A en B programma en proberen het verder maar los te laten…..
Na het ontbijt en het inladen van de auto’s met eten en hygienepakketjes voor de mannen en de vrouwen, vertrekken we voor een rit van 3,5 uur die volgens Braziliaanse inschatting 2 uur zou moeten duren. Dit is de derde kliniek die we bezoeken en wat me opvalt is dat elke kliniek een mooi onderhouden tuin heeft, zo ook deze kliniek. We rijden een ware oase binnen..
We worden allerhartelijkst ontvangen met een maaltijd waarna we vertrekken naar de vrouwenkliniek die 10 kilometer verderop ligt. Ik zie ernaar uit om na 3 mannenklinieken bezocht te hebben, nu ook een vrouwenkliniek te bezoeken en dus vertrekken we vol verwachting richting de vrouwenkliniek.
Helaas strand onze rit op een modderhelling omdat de weg door de regen in een modderbende is veranderd en glibberen de auto’s achterwaarts de helling weer af.
Enigszins teleurgesteld beginnen we weer aan de weg terug naar de mannenkliniek maar dan stoppen we onverwacht bij een kledingwinkeltje. Dit winkeltje is onderdeel van de vrouwenkliniek en is ‘fase 2’ van de kliniek. Als de vrouwen eraan toe zijn om de kliniek te verlaten kunnen ze hier verder getraind en voorbereid worden om weer terug de maatschappij in te gaan. De kleding die hier binnenkomt zijn giften en de opbrengst wordt gebruikt voor het geval de mannen en vrouwen medische zorg nodig hebben en voor benzinekosten. Het winkeltje wordt gerund door een vrouw die zelf in de kliniek heeft gezeten. Ze is 17 jaar verslaafd geweest aan crack en helpt nu vrouwen weer terug te keren in de maatschappij. Wij vrouwen krijgen een rondleiding door de woning die aan de winkel grenst waar ruimte is om 4 vrouwen te herbergen in 1 slaapkamer. Wat mij raakt is dat deze vrouw heel haar leven heeft toegewijd aan dit werk. Vijf dagen per week staat ze in de winkel en in het weekend is ze in de vrouwenkliniek om daar te helpen. Je ziet aan haar dat dit werk haar hele hart heeft, de liefde die ze uitstraalt en de dankbaarheid naar God die doorklinkt naar God raakt mijn hart. Na onze rondleiding mocht Danila haar bemoedigen met een indruk die ze van God kreeg, zo mooi!
Terug in de mannenkliniek beginnen we aan het programma wat we hebben voorbereid.
Er zitten zo’n 25 mannen in de eetzaal annex ontmoetingsruimte.
Danila spreekt over genade en het overvloedige leven wat God ons wil geven. Vooraf deelt ze een beeld wat ze tijdens het zingen kreeg. Ze zag dat God ons allemaal omarmde maar ook ieder persoonlijk en dat Zijn omarming tegelijk onze bescherming is. De mannen zijn geraakt door haar woorden en op de vraag van Johan wie er wat wil vertellen over wat het met hen gedaan heeft, schieten de handen de lucht in. Wat een openheid is er in deze groep en zo mooi dat ze niet alleen vertellen wat het hen heeft gedaan maar ook dat zij op hun beurt Danila bemoedigen.
Daarna is het mijn beurt. Ik mag een sketch doen over hoe je tijdens je leven bagage verzamelt door dingen die gebeuren. Schuld, schaamte, angst, verdriet kunnen ons vast houden als we deze lasten niet aan Jezus geven. Daarna was er gelegenheid om wat mensen aan lasten ervaren op een briefje te schrijven en in een tas te doen als symbool om deze last aan Jezus te geven. Bijzonder dat veel mensen hun lasten aan Jezus konden geven om zo in de vrijheid te gaan wandelen die Jezus ons geeft. Tijdens de pauze was er gelegenheid voor wie dat wilde om op de foto te gaan waar volop van gebruik werd gemaakt. Dankzij het vernuftige ‘fotoprintapparaat’ wat Gertjan had meegenomen hadden de mannen aan het einde van de middag een prachtige foto in hun bezit.
Na de pauze sprak Rami over de wedergeboorte en de doop waarna er een mooi gesprek ontstond. Zo ontzettend bijzonder om het hart van deze mannen te mogen zien.
Een geweldig mooie middag werd met ‘musica’ afgesloten iets wat deze mannen tot een waar feestje maken.
Na een snelle hamburger in de plaatselijke snackbar gingen we richting de kerk. Gertjan en Judith deelden daar hun hart en na een mooie dag vertrokken we in de stromende regen weer naar Villa Rejo.
Het onderhand vertrouwde geluid van de kraaiende haan werd deze ochtend vergezeld door het getik van regen op het dak.
Vandaag staat een bezoek aan een afkickkliniek op het programma. Het is nog onduidelijk of we naast het bezoeken van een mannenkliniek ook een vrouwenkliniek zullen bezoeken. Maar we hebben ons zo goed mogelijk voorbereid met een A en B programma en proberen het verder maar los te laten…..
Na het ontbijt en het inladen van de auto’s met eten en hygienepakketjes voor de mannen en de vrouwen, vertrekken we voor een rit van 3,5 uur die volgens Braziliaanse inschatting 2 uur zou moeten duren. Dit is de derde kliniek die we bezoeken en wat me opvalt is dat elke kliniek een mooi onderhouden tuin heeft, zo ook deze kliniek. We rijden een ware oase binnen..
We worden allerhartelijkst ontvangen met een maaltijd waarna we vertrekken naar de vrouwenkliniek die 10 kilometer verderop ligt. Ik zie ernaar uit om na 3 mannenklinieken bezocht te hebben, nu ook een vrouwenkliniek te bezoeken en dus vertrekken we vol verwachting richting de vrouwenkliniek.
Helaas strand onze rit op een modderhelling omdat de weg door de regen in een modderbende is veranderd en glibberen de auto’s achterwaarts de helling weer af.
Enigszins teleurgesteld beginnen we weer aan de weg terug naar de mannenkliniek maar dan stoppen we onverwacht bij een kledingwinkeltje. Dit winkeltje is onderdeel van de vrouwenkliniek en is ‘fase 2’ van de kliniek. Als de vrouwen eraan toe zijn om de kliniek te verlaten kunnen ze hier verder getraind en voorbereid worden om weer terug de maatschappij in te gaan. De kleding die hier binnenkomt zijn giften en de opbrengst wordt gebruikt voor het geval de mannen en vrouwen medische zorg nodig hebben en voor benzinekosten. Het winkeltje wordt gerund door een vrouw die zelf in de kliniek heeft gezeten. Ze is 17 jaar verslaafd geweest aan crack en helpt nu vrouwen weer terug te keren in de maatschappij. Wij vrouwen krijgen een rondleiding door de woning die aan de winkel grenst waar ruimte is om 4 vrouwen te herbergen in 1 slaapkamer. Wat mij raakt is dat deze vrouw heel haar leven heeft toegewijd aan dit werk. Vijf dagen per week staat ze in de winkel en in het weekend is ze in de vrouwenkliniek om daar te helpen. Je ziet aan haar dat dit werk haar hele hart heeft, de liefde die ze uitstraalt en de dankbaarheid naar God die doorklinkt naar God raakt mijn hart. Na onze rondleiding mocht Danila haar bemoedigen met een indruk die ze van God kreeg, zo mooi!
Terug in de mannenkliniek beginnen we aan het programma wat we hebben voorbereid.
Er zitten zo’n 25 mannen in de eetzaal annex ontmoetingsruimte.
Danila spreekt over genade en het overvloedige leven wat God ons wil geven. Vooraf deelt ze een beeld wat ze tijdens het zingen kreeg. Ze zag dat God ons allemaal omarmde maar ook ieder persoonlijk en dat Zijn omarming tegelijk onze bescherming is. De mannen zijn geraakt door haar woorden en op de vraag van Johan wie er wat wil vertellen over wat het met hen gedaan heeft, schieten de handen de lucht in. Wat een openheid is er in deze groep en zo mooi dat ze niet alleen vertellen wat het hen heeft gedaan maar ook dat zij op hun beurt Danila bemoedigen.
Daarna is het mijn beurt. Ik mag een sketch doen over hoe je tijdens je leven bagage verzamelt door dingen die gebeuren. Schuld, schaamte, angst, verdriet kunnen ons vast houden als we deze lasten niet aan Jezus geven. Daarna was er gelegenheid om wat mensen aan lasten ervaren op een briefje te schrijven en in een tas te doen als symbool om deze last aan Jezus te geven. Bijzonder dat veel mensen hun lasten aan Jezus konden geven om zo in de vrijheid te gaan wandelen die Jezus ons geeft. Tijdens de pauze was er gelegenheid voor wie dat wilde om op de foto te gaan waar volop van gebruik werd gemaakt. Dankzij het vernuftige ‘fotoprintapparaat’ wat Gertjan had meegenomen hadden de mannen aan het einde van de middag een prachtige foto in hun bezit.
Na de pauze sprak Rami over de wedergeboorte en de doop waarna er een mooi gesprek ontstond. Zo ontzettend bijzonder om het hart van deze mannen te mogen zien.
Een geweldig mooie middag werd met ‘musica’ afgesloten iets wat deze mannen tot een waar feestje maken.
Na een snelle hamburger in de plaatselijke snackbar gingen we richting de kerk. Gertjan en Judith deelden daar hun hart en na een mooie dag vertrokken we in de stromende regen weer naar Villa Rejo.
-
08 April 2017 - 14:54
Walter:
Heey Betty, weer een verslag van een prachtige dag daar, en best avontuurlijk lijkt me. Achteruit van de helling afglibberen doe je toch ook niet elke dag.
Mooie ontmoetingen allemaal weer en fijn dat ze daar ook een MacDonald hebben :)
Dank voor je verslag! -
08 April 2017 - 17:56
Jacolien:
Hoi allemaal, fijn om weer wat te lezen van jullie. Jammer dat jullie niet verder konden met de auto. Maar jullie hebben toch weer mooie ontmoetingen gehad. Gaaf. Enne ik denk dat ik die sketch van jouw gezien heb hier en die zal zeker impact gehad hebben. G
roetjes allemaal en Blessing -
08 April 2017 - 21:39
Greta:
He Betty, Mooi jouw verlangen te zien naar de vrouwen. Ik geloof persoonlijk dat wij in een tijd leven dat God bezig is vrouwen op hun plek weer in ere te herstellen. Dit is een verlangen wat je niet voor niets ervaart. Neem het serieus!!
Mannen leuk... maar..soms... Hahahaha. Nee hoor, er zal een goddelijke balans komen die wij nog niet eerder hebben gezien.
Bless you Betty. Heerlijk te lezen dat je zo geniet Enneh..die sketch...hoe tekenend voor de dingen waar je soms zelf doorheen gaat. Mooi dat je juist daarin mocht zaaien.
Geniet van deze laatste week! Ik blijf voor jullie bidden. xxx...of met hoeveel zijn jullie?? xxxxxxxxxxxxxxxxxx -
09 April 2017 - 18:16
Jan:
Geweldig verslag Betty. Dank je wel voor een pakkend en sprekend verslag van wat jullie allemaal meemaken, dank voor het tonen van Gods hart en kunnen focussen op de zaken waar julie voor gekomen. Indrukwekkend mooi al deze getuigenissen hoe jullie besluiten ondanks de omstandigheden jullie hart te laten spreken. Trots op wat jullie doen en vooral wie jullie zijn. Hugs. -
10 April 2017 - 16:53
Suzan:
Mooi verslag! Steeds een stukje verder in jullie reis, fijn om op deze manier met jou en met jullie mee te kunnen reizen :-)
-
10 April 2017 - 18:20
Ellen:
Bedankt Betty, leef en reis met jullie mee. Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
