2e conferentie dag

Vandaag waren Erica en ik aan de beurt om tijdens de conferentie te spreken. Erica sprak over de aard van God en dat kwam echt binnen, er werden vragen beantwoord en er werd enthousiast geapplaudisseerd. Ze wist goed uit te leggen waarom God altijd een liefdevolle God was, ook al denken mensen dat God mensen vroeger strafte. De mensen keerden zich in feite van God af waardoor de zegen verdween, maar zodra het volk God weer gehoorzaamde, werden ze weer zeer gezegend. God is altijd dezelfde en het hoorde bij zijn plan om Zijn Zoon te zenden, omdat de mens niet in staat is 100% aan zijn hoge standaard te voldoen. Alleen Jezus voldeed er aan en door Hem is er weer een relatie mogelijk met God en kunnen we Zijn liefde en kracht ervaren en het eeuwige leven ontvangen. En dat eeuwig leven is Hem te kennen.

Er was een geweldige Afrikaanse aanbidding tussendoor, met trommels en dans, waarna ik over bekering mocht spreken. Ik heb uitgebreid uitgelegd wat het precies betekent en wat je daarna voor geweldig goede dingen kunt ontvangen. Vooral door je denken te vernieuwen door het Woord, in relatie met God en met Hem te wandelen en zo je leven ten goede te keren.

Ik legde uit dat je daardoor steeds meer zoals God gaat denken en Gods denken is vanuit liefde. Dat toen ik Zijn onvoorwaardelijke Liefde leerde kennen en ik mijn denken ging vernieuwen (Romeinen 12:2 ), mijn hart veranderde. En wanneer je hart verandert, verander je van binnenuit steeds meer naar zoals je zou willen zijn en zoals God je bedoelt heeft. Naar Zijn beeld en gelijkenis.

Believe and receive. Er was een merkbare zalving en toen ik na mijn preek een oproep deed om naar voren te komen voor gebed, kwam iedereen naar voren. Het was bijzonder hoe ons team, met behulp van tolken, de mensen konden bedienen. Later deelden we met elkaar wat God voor geweldige dingen gedaan heeft door ons heen. Het was zo geweldig!

Mensen ontvingen op verzoek de doop met de Heilige Geest en spraken in tongen. Bij een oudere man, die vergroeid was en overal pijn had, groeiden zijn ongelijke benen aan. Zijn pijn op diverse delen van zijn lichaam verdween en ‘s middags zagen we dezelfde man met een nogal zware, twee meter lange boomstam lopen. Dat had hij eerder niet gekund. Ogen genazen van een vrouw die slecht zag. Ze zag vlekken, dus was het staar of glaucoom. Na een paar keer bidden werd het zicht steeds beter en uiteindelijk zag ze scherp en helder. Er was een oudere heer die de liefde van God in zijn hart wilde ontvangen. Er werd iemand bevrijd van negatief voorspellende dromen die uitkwamen en zeker niet van God kwamen. God heeft alleen goede dingen voor ons. De mensen waren zo ontvankelijk !

Voorgangers vertelden dat ze enorm bemoedigd waren door de preek, ontvingen nieuwe inzichten uit onze Discipelschap evangelisatie cursus, waar ze in hun gemeente mee aan de slag kunnen. Ook zij ontvingen gebed en wilden email adressen uitwisselen om contact te kunnen houden. Iedereen ontving vandaag iets van God. Het was indrukwekkend dat mensen zo open staan om van God te ontvangen.

Na de lunch bij Aunti Monica, één van de pastors van de kerk waar de conferentie gehouden werd,
konden we een afspraak van donderdag verzetten naar vandaag. Het project dat ik gekozen had, was de orthodoxe Mothers Union, waar Florence de contact persoon is. We hebben om 16.30 een primary school bezocht in Fort Portal 20 km bij ons verblijf vandaan. Een school met 936 leerlingen en 17 leerkrachten, dus 80 leerlingen per klas is hier heel normaal. Florence stond ons al op te wachten, mijn contactpersoon, en zij begeleide ons naar een school van de orthodoxe kerk. We werden voorgesteld aan het charmante vrouwelijke hoofd van de school, in een piepklein eenvoudig kantoortje en uit alles bleek dat God de eerste plaats in neemt en dat er discipline is.

Op diverse plekken zag je tekst borden, met opbouwende normen en waarden. Terwijl wij HEN wilden zegenen met liefde en allerlei nuttige dingen voor de school (een paar voetballen, een basketbal en wat benodigdheden voor het kleine ziekenhuisje), werd ons verteld dat er een programma voor ons was. In een mum van tijd werden er banken voor ons neergezet en stroomden de kinderen vanuit de klaslokalen naar het grasveld rondom de school en zaten de jonge schoolkinderen vol verwachting en geduld, met enorm blije gezichten uit te kijken naar wat zou gaan komen.

We werden verwelkomd met liederen met warme teksten waaruit bleek dat de liefde van God uitgedragen werd. Het schoolkoor maakte hun entree met Afrikaanse dans en zang en na een paar liederen volgde er een toneelstukje met een mooie boodschap. Eén van onze vertalers legde het aan ons uit. Het hoofd van de school hield een warme welkomst speech, waarna één van ons het woord kreeg. Omdat het mijn gekozen project was, mocht ik het doen. Weer was ik afhankelijk van de leiding van Gods Geest. Het leuke was dat ik met hen deelde dat dit net een Royal ontvangst leek, zoals we op tv zien wanneer onze Koning Willem Alexander en Koningin Maxima een buitenlands bezoek afleggen. En dat dit wel een beetje veel eer leek, maar dat het me er toch nog aan herinnerde dat wij als christenen met elkaar verbonden zijn als zonen en dochters van De koning der Koningen Jezus Christus. Daarom was deze ontvangst toch ook wel heel bijzonder, met betrekking tot the Royal Kingdom of God. Daar werd enthousiast op gereageerd.

Het emotioneerde mij eerlijk gezegd nogal de blije gezichten te zien van de kinderen, gewoon alleen omdat wij op bezoek kwamen. En ook de discipline en het ontzag voor de leerkrachten. We kwamen om hen liefde te geven en wat schoolbenodigdheden te brengen. Wij waren het vooral die ontvingen.

Ik vertelde alvast dat er in onze bus een grote tas stond te wachten met wat cadeaus voor de school, nou dat heb ik geweten!
Nadat wij ons allemaal voorgesteld hadden, stelde Rachel voor het lied ‘Dit is de dag’ afgewisseld met ‘This is the day’ te zingen. Onder de bezielende enthousiasmerende leiding van Rachel zongen eerst wij een regel en dn de kinderen. Het was zo ontroerend en nadat ook al de docenten zich voorgesteld hadden, kreeg ik toestemming om de drie ballen naar de kinderen te gooien zodat ze er mee konden spelen. Zodra echter het laatste woord was gevallen stormden de kinderen naar de bus. Er was geen houden meer aan, honderden kinderen verdrongen zich rond de bus, dus moest ik na 1 bal gegooid te hebben de andere ballen en overige spullen met een noodvaart weer in de bus gooien.

Het lukte het hoofd van de school in no time de massa kinderen weer in het gareel te krijgen, bewonderenswaardig! Toen we tenslotte afscheid hadden genomen, stormden de kinderen op ons af en wilden allemaal high five met ons doen. De vreugde op de gezichten zal ik nooit vergeten, er leek geen eind aan te komen. Toen we eindelijk de bus in konden komen en wegreden renden de kinderen nog heel lang met onze bus mee, hartverwarmend.

Bij Top of the World aangekomen hebben we ons in 10 min omgekleed en snel gegeten om vervolgens weer naar het kerkgebouw te gaan, waar een nieuwe poging gedaan werd de film Esther te vertonen. Deze keer vergat men de choke weer terug te zetten van de generator, waardoor het motortje verzopen werd en veel gedoe gaf en de tijd verstreek. Dat Philip zich een breuk sjorde aan het trekkoord, mocht ook niet baten. De vele kinderen en hun ouders en conferentie bezoekers bleven, zoals we eerder zagen, geduldig wachten. Erica en Rachel vermaakten de kinderen met vouwblaadjes en even later vlogen de vliegtuigjes door de kerk. Het aggregaat deed het om 20.45 nog steeds niet, dus gingen we liedjes met gebaren zingen en dat vond iedereen geweldig! We improviseerden het verhaal van de verloren zoon en dat bleek een gigantisch succes. Vooral Philip als varken was hilarisch, iedereen schaterde van het lachen toen hij als varken door de modder rolde. Ook de prostituees, Erica en ondergetekende, leverden daverende reacties op. Rik leek echt verloren en Auke zat ook helemaal in zijn rol als vader.

Toen Rachel klaar was met het verhaal en ze een oproep wilde doen aan eventueel van God afgedwaalden, startte onverwachts het aggregaat alsnog en in een mum van tijd vloog iedereen naar de opgestelde banken om de film Esther te gaan zien. In deze omgeving is het kijken naar een film een zeldzaamheid.

Eind goed al goed. Ik vond het een top dag, maar ook een emotionele dag. Ik word geraakt door de liefde van de mensen in al hun eenvoud, hun geduld en hun dankbaarheid voor de kleinste dingen en ik had de indruk dat het hele team er net zo over dacht. Mijn Mission trip kan al niet meer stuk. Wat een gezegende dag. Nu na het schrijven van dit blog ga ik moe maar voldaan slapen in mijn prachtige romantisch huisje met magnifiek uitzicht op een meer, omlijst met groene bergen, tropische bomen, bloemen en planten. Verstoken van elektra en dus WiFi, is het met meegebrachte waxine lichtjes en zaklantaarns toch een top verblijf.
Het omhoogklimmen valt me dagelijks zwaar, maar de pijn in mijn dijen vertelt me dat de spiermassa sterk wordt en mijn conditie gigantisch zal verbeteren.

Zegen en hartelijk groet, ook van mijn fijne teamgenoten, Erna