Watoto en Saving grace ministries africa

Vandaag mochten we lekker vroeg opstaan (6:00) omdat het programma bij watoto vroeg zou beginnen. Dit zou de eerste kennismaking zijn van CBC met watoto omdat dit contact verkregen is door Rachel en dus nog niet eerder in het programma was opgenomen.

We kregen eerst uitleg over de organisatie en daarna hebben we een rondleiding gekregen over het terrein. Deze kregen we van pastor Steven van de watoto church die gevestigd is op dit terrein. Watoto betekend kinderen en het blijkt al snel dat dit een zeer goede en professionele organisatie is. Watoto creëerde volledige dorpen en communities en wij zijn nu in berea village. Hier worden de kinderen ondergebracht nadat ze uit hun vreselijke omstandigheden gehaald zijn en krijgen zij de ruimte om te herstellen en te groeien. Zo zelfs dat zij kunnen afstuderen en de toekomstige leiders kunnen worden van Oeganda.

Het berea dorp heeft 1092 kinderen verdeeld over meerdere cirkels. In die cirkel zijn 8 huizen met elk 8 kinderen en een moeder. Per cirkel is er ook nog een hoofdmoeder die apart woont. Daarnaast zijn er voor alle kinderen vaders die niet op het terrein wonen maar er wel regelmatig zijn, die een wezenlijke rol spelen als vader figuur om er voor de kinderen te zijn.

Toen we zo over het terrein liepen en ik zag hoe ongelooflijk snel dit allemaal is neer gezet en hoe groot deze organisatie is geworden in een paar jaar en hoe groot hun visie op dit moment is (miljarden projecten) dacht ik wat heeft God dit zeer gezegend. En ik bedacht me dat de Heer deze ellende ziet in Oeganda en dat hij al deze mensen persoonlijk op het oog heeft. Dat Zijn Vader hart hen elke dag ziet en zijn liefde ZOOO vreselijk naar hen uit gaat. Dat Hij niets liever wil dan deze kwetsbare kinderen en moeders Zijn liefde betonen en hen er boven op te helpen. En ik bedacht me dat het hierdoor is dat als iemand uitstapt in geloof en het Hart van de Vader ziet voor deze mensen, waarvoor Jezus individueel de prijs betaald heeft, dat Zijn zegen uitgestort wordt over alles wat zij ondernemen om deze mensen een toekomst te geven. Dit was ook te zien bij David en Lucy die dit hart hebben voor de mensen en God is met hen in alles wat zij ondernemen om Zijn dierbare kinderen te redden en te herstellen!

Na de rondleiding hadden we een ontmoeting met een groot gedeelte van de moeders van dit dorp. Er waren 86 van de 131 moeders aanwezig en we kwamen binnen gewandeld toen ze net aan het aanbidden waren. Prachtig om nog even een lied gezamenlijk te zingen met de moeders. “This is the day that the lord has made, We will rejoice, we will rejoice, and be glad in it! And be glad in it!”

Eerst gaven we alle moeders een zwart papier waar je heel mooi op kunt schrijven met een houten pen waarbij er mooie kleuren ontstaan. Zij konden dan hun teksten opschrijven en hadden hier veel plezier in. Daarna was het tijd voor pauze en hadden we voor alle moeders frisdrank en een stroopwafel (typical dutch). Vervolgens ging Rachel een woord delen en we hadden al kort even gesproken dat de mensen het echt nodig hadden om Gods genade te ontvangen en te begrijpen dat ze een volledig nieuwe schepping zijn. Het woord was prachtig en ik werd zelf ook bediend:) Trots op Rachel!

Vervolgens hadden we nog kort tijd voor gebed voordat de moeders daarna weer hun taak gingen vervullen. We hebben met een aantal mensen gebeden en ik en Erica mochten bidden voor een jonge moeder die 5 jaar geleden haar man had verloren en die veel verdriet had. We hebben gebeden voor haar en het was heel bijzonder om gezamenlijk te bidden en elkaar aan te vullen. We hebben gebeden voor volledig herstel van haar hart en ik gaf aan dat onze liefdevolle Vader dit voor haar heeft en haar eerst zelf volledig wil herstellen en dat ze dit mag ontvangen en samen met de Heer mag doen. En dat ze vervolgens mag gaan uitdelen in alle rust, vrede en vreugde. We vonden het beide bijzonder en je kon zien dat de moeder aangeraakt en bemoedigd was.

Vanmiddag gaan we naar David naar de straatkinderen en de bedoeling was om daar ook voetballen uit te delen. We hebben gesponsorde ballen ontvangen van het bedrijf www.reclamebal.nl en zijn hier erg dankbaar voor! Ook hebben we nog extra ballen gekocht en van Barbara gekregen (thanks alot) er is op de foto's wel te zien hoe blij mensen er mee zijn. Zo hadden we een aantal mensen van CBC de hele trip bij ons die ons begeleiden in alles, waaronder John. Een hele bijzondere man die ook de worship leidde in fort portal. Wat een eer om hem te mogen leren kennen. Maar hij hield erg van voetbal net als de andere jongens die bij ons waren maar had in 3 jaar al geen voetbal meer gehad. Dus alle voetballen die we mee hadden hebben een goed plekje gekregen!

Nu op naar saving grace ministries van David, een student die nog studeert aan cbc maar een bediening heeft opgericht voor straatkinderen. Hij is zelf een straatkind geweest en door het onderwijs van CBC helemaal hersteld. Het is een zeer bijzondere man met een groot hart voor deze kinderen. Zijn karakteristieke houding en verschijning samen met zijn grote glimlach die non stop aanwezig was zal ik niet snel vergeten.

De planning was dat we eerst wat spellen zouden doen met de kinderen, een soort zeskamp. Ook zou ik een getuigenis en bemoediging delen en zouden we een maaltijd aan hen geven. We hadden al gehoord dat vorig jaar toen CBC langs kwam sommige kinderen van de kerst tot april niet een fatsoenlijke maaltijd hadden gehad.
Eerlijk gezegd wist ik niet wat ik moest verwachten en kwam deze laatste zin van dat eten pas later terug in mijn herinnering. Het was een grote drukte en chaos met veel meer kinderen dan verwacht. Het waren er meer dan 80 geloof ik waarvan er 13 zijn opgenomen in het huis van David. Die net dit grote huis kon huren waarbij hij steeds op bijzondere manieren voorziening kreeg van God voor de huur. Zo geweldig om te zien hoe hij uitstapt in geloof en vanuit zeer veel liefde voor deze Kids alles doet.

Omdat er nog iets gekocht moest worden werd er eerst besloten om mij het woord te laten doen zodat er door de anderen alles klaar gezet kon worden. Ik vind het toch wel weer spannend om mijn verhaal te doen en zeker nadat ik dacht nog even wat tijd te hebben qua voorbereiding en het nu moest plaats vinden. Ik heb het over gegeven en ervoer zijn vrede. Ik was wel een beetje naïef want ik had pas door toen ze zaten en de leiding ze stil probeerde te krijgen dat er veel jongens aan verslavende middelen zaten. En ik zag het verdriet en de leegte in hun ogen en het was hartverscheurend. Wat kunnen we voor deze jongens doen dacht ik en heeft dit wel zin? Ze zijn zo ver weg en ik kan op geen mogelijkheid relateren aan hun problemen schoot er door me heen. Wat je zag en rook was te extreem.

Godfrey vertaalde mij en moest regelmatig een pauze inlassen om de jongens weer gefocust te krijgen als er weer één van de jongens zorgde voor afleiding vanwege bijvoorbeeld een zakje popcorn wat iemand mee had genomen waar iedereen iets van wou. Het leek wel alsof de helft niet luisterde en in een andere wereld was. Mijn verhaal ging goed maar soms dacht ik weer, waar doen we het voor en komt het wel binnen?

Op het einde begon ik de liefde van Jezus te verkondigen en dat Hij is gekomen voor de gebrokenen en de zieken en ik vertelde dat Zijn genade voor hun allemaal was. Dat Hij zoveel van hen hield en leven en vrede wou geven. Dat ze er niets voor hoefden te doen, behalve te geloven, en dat het niet uit maakte de fouten die ze deden omdat dat juist is waarvoor Jezus zijn leven heeft gegeven.

Ik heb een oproep gedaan voor de jongens om hun hart aan Jezus te geven en het was net alsof ik in een droom was want het ging allemaal automatisch. Er gingen een aantal handen de lucht in en ze kwamen naar voren een groepje van 8 jongens denk ik. Soms denk je heeft het wel zin maar wat is het dan geweldig dat de Heer aan het werk is en dat deze jongens het beste hebben ontvangen wat er is! Zij zijn nu voor altijd gered en zullen nooit meer alleen zijn. Dank u Heer voor wat u heeft gedaan en dat u ze stuk voor stuk ziet en een plan met deze jongens heeft.

Daarna gingen we ze bananen uitdelen en wat er toen gebeurde is zo onwerkelijk en niet voor te stellen. We verdeelden ze in 3 groepen en we waren met 3 mensen die bananen in de handen hadden maar het lukte niet om dit georganiseerd te doen omdat ze zo'n honger hadden dat ze elkaar vooruit duwden en ons naar achter. Zo erg dat we moesten stoppen om het anders aan te pakken. En daar stond ik dan oog in oog met die jongens waar ik hun pijn en honger zo in de ogen zag en het werd me echt teveel.. omdat de leiding bezig was orde aan te brengen kon ik me net even snel om draaien en werd ik gelukkig snel weer rustig. De jongens moesten allemaal op de knieën en zo konden we ze 1 voor 1 toch een banaan geven die toen gretig weg gewerkt werd..

Hierna gingen we de zeskamp doen en het was behoorlijk chaotisch omdat het moeilijk was sommige jongens te motiveren om mee te doen en ze bij de les te laten blijven. Toch kon ik heel duidelijk zien dat er veel jongens waren die er plezier in hadden. Het spek happen en ballonnen kapot stampen bleken ze het leukst te vinden en dat gingen we toen alleen nog doen. Het was fantastisch om ze te zien genieten.

Toen was het tijd om de maaltijd uit te delen en dit was ook nogal spannend om het in orde te doen. Ik moest de jongens begeleiden om ze in de kamer te brengen. Dit is een grote woonkamer en toen ik zo de hongerige jongens weer langs zag lopen en ze op de grond alles naar binnen zag werken werd het me weer te veel. Ik zag al deze dierbare levens en de onmenselijke situaties waar ze in verkeerden en ik rende naar buiten omdat ik niet wou dat ze het zagen. En ik stond waar niemand me zag of hoorde achter het huis het verdriet wat ik zag en ervoer er uit te gooien bij de Heer en het brandde zo in mijn hart en toen ik daar aan het janken was zei ik Heer wat kunnen we (nog) voor hen betekenen? Dit is toch te erg allemaal?

En toen bedacht ik me dat onze hemelse vader dit ook ervoer voor deze kinderen. Dat Hij er niets liever wil dan hen leven te geven en dat het de duivel is die de oorzaak van dit alles is. En ik bedacht me dat ik gewoon op de Heer gericht zou zijn en mijn best zou doen om een goede tijd met ze te hebben.

En als ik dan hoor later dat ze er zo van hebben genoten dat we blij waren, hen aanraakten en omhelsden, en hen niet discrimineerden dan denk je.. Zo iets kleins als een blijk van liefde dat is waar ze naar verlangden! Nu ik dit type heb ik weer de tranen over mijn wangen lopen. Het heeft me zo diep geraakt. Ik ben dankbaar voor mensen zoals David die gewoon uitstappen en deze kinderen redding bieden en hen het evangelie vertellen maar het ook uitleven en hen begeleiden. Wat een grote liefde moet je hebben om elke dag met deze jongens te zijn en het verdriet omzet in motivatie om hen onvoorwaardelijk lief te hebben elke dag weer met de genade die Jezus ons ook heeft betuigd.

Aan het einde van de dag hoopte ik dat we nog de kans zouden krijgen om voor ze te bidden maar dat stond niet op het programma. Wat er toen gebeurde was dat de jongens een soort van dans optreden gaven en dit was heel mooi om te zien. En toen gaf David aan dat ze voor ons gingen bidden en per persoon van ons team kwamen twee kinderen voor ons bidden.. Wat bijzonder om mee te maken! Zij waren dankbaar en wouden ons graag zegenen. De jongens hebben ons veel meer gegeven dan ze zelf in de gaten hebben.

Ik kan met zekerheid zeggen dat mijn leven door deze missietrip nooit meer hetzelfde zal zijn. Al deze gebeurtenissen, de natuur en de mensen zijn blijvend in mijn hart geschreven. Vooral de mensen die zo puur en echt zijn en vanuit hun hart leven was fantastisch om te ervaren en te proeven. Hun grote liefde voor God daardoor heel zichtbaar.

Ook moest ik nog denken aan een zin die Godfrey sprak toen we hem een amplified bible gaven die je daar niet kan krijgen. Hij zei: “The devil is going to suffer some more now.” En dat is wat ik me ook bedacht deze dag door alles wat ik gezien en ervaren heb. Ik werd een soort van geestelijk boos en kreeg grote motivatie om aan het werk te gaan in Gods koninkrijk en van invloed te zijn op allerlei gebieden zodat het licht van Jezus zal schijnen in de duisternis. Hij is het zo waard en Hij is het leven en de overvloed waar de wereld op zit te wachten.

Maandag volgt de afsluitende blog