Donderdag 6 april
Door: Betty
Blijf op de hoogte en volg Charis
08 April 2017 | Brazilië, Mairiporã
Lieve allemaal,
Het onderhand vertrouwde geluid van de kraaiende haan werd deze ochtend vergezeld door het getik van regen op het dak.
Vandaag staat een bezoek aan een afkickkliniek op het programma. Het is nog onduidelijk of we naast het bezoeken van een mannenkliniek ook een vrouwenkliniek zullen bezoeken. Maar we hebben ons zo goed mogelijk voorbereid met een A en B programma en proberen het verder maar los te laten…..
Na het ontbijt en het inladen van de auto’s met eten en hygienepakketjes voor de mannen en de vrouwen, vertrekken we voor een rit van 3,5 uur die volgens Braziliaanse inschatting 2 uur zou moeten duren. Dit is de derde kliniek die we bezoeken en wat me opvalt is dat elke kliniek een mooi onderhouden tuin heeft, zo ook deze kliniek. We rijden een ware oase binnen..
We worden allerhartelijkst ontvangen met een maaltijd waarna we vertrekken naar de vrouwenkliniek die 10 kilometer verderop ligt. Ik zie ernaar uit om na 3 mannenklinieken bezocht te hebben, nu ook een vrouwenkliniek te bezoeken en dus vertrekken we vol verwachting richting de vrouwenkliniek.
Helaas strand onze rit op een modderhelling omdat de weg door de regen in een modderbende is veranderd en glibberen de auto’s achterwaarts de helling weer af.
Enigszins teleurgesteld beginnen we weer aan de weg terug naar de mannenkliniek maar dan stoppen we onverwacht bij een kledingwinkeltje. Dit winkeltje is onderdeel van de vrouwenkliniek en is ‘fase 2’ van de kliniek. Als de vrouwen eraan toe zijn om de kliniek te verlaten kunnen ze hier verder getraind en voorbereid worden om weer terug de maatschappij in te gaan. De kleding die hier binnenkomt zijn giften en de opbrengst wordt gebruikt voor het geval de mannen en vrouwen medische zorg nodig hebben en voor benzinekosten. Het winkeltje wordt gerund door een vrouw die zelf in de kliniek heeft gezeten. Ze is 17 jaar verslaafd geweest aan crack en helpt nu vrouwen weer terug te keren in de maatschappij. Wij vrouwen krijgen een rondleiding door de woning die aan de winkel grenst waar ruimte is om 4 vrouwen te herbergen in 1 slaapkamer. Wat mij raakt is dat deze vrouw heel haar leven heeft toegewijd aan dit werk. Vijf dagen per week staat ze in de winkel en in het weekend is ze in de vrouwenkliniek om daar te helpen. Je ziet aan haar dat dit werk haar hele hart heeft, de liefde die ze uitstraalt en de dankbaarheid naar God die doorklinkt naar God raakt mijn hart. Na onze rondleiding mocht Danila haar bemoedigen met een indruk die ze van God kreeg, zo mooi!
Terug in de mannenkliniek beginnen we aan het programma wat we hebben voorbereid.
Er zitten zo’n 25 mannen in de eetzaal annex ontmoetingsruimte.
Danila spreekt over genade en het overvloedige leven wat God ons wil geven. Vooraf deelt ze een beeld wat ze tijdens het zingen kreeg. Ze zag dat God ons allemaal omarmde maar ook ieder persoonlijk en dat Zijn omarming tegelijk onze bescherming is. De mannen zijn geraakt door haar woorden en op de vraag van Johan wie er wat wil vertellen over wat het met hen gedaan heeft, schieten de handen de lucht in. Wat een openheid is er in deze groep en zo mooi dat ze niet alleen vertellen wat het hen heeft gedaan maar ook dat zij op hun beurt Danila bemoedigen.
Daarna is het mijn beurt. Ik mag een sketch doen over hoe je tijdens je leven bagage verzamelt door dingen die gebeuren. Schuld, schaamte, angst, verdriet kunnen ons vast houden als we deze lasten niet aan Jezus geven. Daarna was er gelegenheid om wat mensen aan lasten ervaren op een briefje te schrijven en in een tas te doen als symbool om deze last aan Jezus te geven. Bijzonder dat veel mensen hun lasten aan Jezus konden geven om zo in de vrijheid te gaan wandelen die Jezus ons geeft. Tijdens de pauze was er gelegenheid voor wie dat wilde om op de foto te gaan waar volop van gebruik werd gemaakt. Dankzij het vernuftige ‘fotoprintapparaat’ wat Gertjan had meegenomen hadden de mannen aan het einde van de middag een prachtige foto in hun bezit.
Na de pauze sprak Rami over de wedergeboorte en de doop waarna er een mooi gesprek ontstond. Zo ontzettend bijzonder om het hart van deze mannen te mogen zien.
Een geweldig mooie middag werd met ‘musica’ afgesloten iets wat deze mannen tot een waar feestje maken.
Na een snelle hamburger in de plaatselijke snackbar gingen we richting de kerk. Gertjan en Judith deelden daar hun hart en na een mooie dag vertrokken we in de stromende regen weer naar Villa Rejo.
Het onderhand vertrouwde geluid van de kraaiende haan werd deze ochtend vergezeld door het getik van regen op het dak.
Vandaag staat een bezoek aan een afkickkliniek op het programma. Het is nog onduidelijk of we naast het bezoeken van een mannenkliniek ook een vrouwenkliniek zullen bezoeken. Maar we hebben ons zo goed mogelijk voorbereid met een A en B programma en proberen het verder maar los te laten…..
Na het ontbijt en het inladen van de auto’s met eten en hygienepakketjes voor de mannen en de vrouwen, vertrekken we voor een rit van 3,5 uur die volgens Braziliaanse inschatting 2 uur zou moeten duren. Dit is de derde kliniek die we bezoeken en wat me opvalt is dat elke kliniek een mooi onderhouden tuin heeft, zo ook deze kliniek. We rijden een ware oase binnen..
We worden allerhartelijkst ontvangen met een maaltijd waarna we vertrekken naar de vrouwenkliniek die 10 kilometer verderop ligt. Ik zie ernaar uit om na 3 mannenklinieken bezocht te hebben, nu ook een vrouwenkliniek te bezoeken en dus vertrekken we vol verwachting richting de vrouwenkliniek.
Helaas strand onze rit op een modderhelling omdat de weg door de regen in een modderbende is veranderd en glibberen de auto’s achterwaarts de helling weer af.
Enigszins teleurgesteld beginnen we weer aan de weg terug naar de mannenkliniek maar dan stoppen we onverwacht bij een kledingwinkeltje. Dit winkeltje is onderdeel van de vrouwenkliniek en is ‘fase 2’ van de kliniek. Als de vrouwen eraan toe zijn om de kliniek te verlaten kunnen ze hier verder getraind en voorbereid worden om weer terug de maatschappij in te gaan. De kleding die hier binnenkomt zijn giften en de opbrengst wordt gebruikt voor het geval de mannen en vrouwen medische zorg nodig hebben en voor benzinekosten. Het winkeltje wordt gerund door een vrouw die zelf in de kliniek heeft gezeten. Ze is 17 jaar verslaafd geweest aan crack en helpt nu vrouwen weer terug te keren in de maatschappij. Wij vrouwen krijgen een rondleiding door de woning die aan de winkel grenst waar ruimte is om 4 vrouwen te herbergen in 1 slaapkamer. Wat mij raakt is dat deze vrouw heel haar leven heeft toegewijd aan dit werk. Vijf dagen per week staat ze in de winkel en in het weekend is ze in de vrouwenkliniek om daar te helpen. Je ziet aan haar dat dit werk haar hele hart heeft, de liefde die ze uitstraalt en de dankbaarheid naar God die doorklinkt naar God raakt mijn hart. Na onze rondleiding mocht Danila haar bemoedigen met een indruk die ze van God kreeg, zo mooi!
Terug in de mannenkliniek beginnen we aan het programma wat we hebben voorbereid.
Er zitten zo’n 25 mannen in de eetzaal annex ontmoetingsruimte.
Danila spreekt over genade en het overvloedige leven wat God ons wil geven. Vooraf deelt ze een beeld wat ze tijdens het zingen kreeg. Ze zag dat God ons allemaal omarmde maar ook ieder persoonlijk en dat Zijn omarming tegelijk onze bescherming is. De mannen zijn geraakt door haar woorden en op de vraag van Johan wie er wat wil vertellen over wat het met hen gedaan heeft, schieten de handen de lucht in. Wat een openheid is er in deze groep en zo mooi dat ze niet alleen vertellen wat het hen heeft gedaan maar ook dat zij op hun beurt Danila bemoedigen.
Daarna is het mijn beurt. Ik mag een sketch doen over hoe je tijdens je leven bagage verzamelt door dingen die gebeuren. Schuld, schaamte, angst, verdriet kunnen ons vast houden als we deze lasten niet aan Jezus geven. Daarna was er gelegenheid om wat mensen aan lasten ervaren op een briefje te schrijven en in een tas te doen als symbool om deze last aan Jezus te geven. Bijzonder dat veel mensen hun lasten aan Jezus konden geven om zo in de vrijheid te gaan wandelen die Jezus ons geeft. Tijdens de pauze was er gelegenheid voor wie dat wilde om op de foto te gaan waar volop van gebruik werd gemaakt. Dankzij het vernuftige ‘fotoprintapparaat’ wat Gertjan had meegenomen hadden de mannen aan het einde van de middag een prachtige foto in hun bezit.
Na de pauze sprak Rami over de wedergeboorte en de doop waarna er een mooi gesprek ontstond. Zo ontzettend bijzonder om het hart van deze mannen te mogen zien.
Een geweldig mooie middag werd met ‘musica’ afgesloten iets wat deze mannen tot een waar feestje maken.
Na een snelle hamburger in de plaatselijke snackbar gingen we richting de kerk. Gertjan en Judith deelden daar hun hart en na een mooie dag vertrokken we in de stromende regen weer naar Villa Rejo.
-
08 April 2017 - 15:38
Anneke R.:
Ha Lieve Betty,
Ik zie het voor me hoe je al die bagage op je neemt en het dan in één keer bij Jezus "dropt" (knipoog)
Wat geweldig dat zoveel mannen hun lasten via een briefje bij Jezus konden brengen. Dat heeft een stuk bevrijding gegeven in hun leven, geweldig. Dankjewel voor het delen. Liefs en hugh, Derk en Anneke
-
08 April 2017 - 17:49
Elisabeth:
Ha lieve Betty, fijn om zo mee te kunnen leven met alle mooie dingen die jullie meemaken.
Bijzonder om in de mannenkliniek leven te mogen brengen!
Veel zegen! Elisabeth -
08 April 2017 - 21:36
Gre:
Dank je wel, Betty, en ook de vorige schrijvers van de blogs .
Wat toch bijzonder om met jullie mee te mogen reizen, en te lezen over de vele belevenissen .
God kan jullie volop gebruiken, en door jullie handen, voeten en ogen geven jullie Zijn Liefde door.
Wij bidden mee dat er vele harten geraakt worden.
Shaloom en nog een mooie week gewenst . -
08 April 2017 - 21:45
J&H Lakeman:
Hoi Betty,
Snap wel dat je wat teleurgesteld was om niet naar de vrouwenkliniek te kunnen gaan. Onvoorstelbaar in ons landje om met je auto weer terug te glijden in de modder...
Maar wat bijzonder die ontmoeting daarna met die vrouw in dat winkeltje.
Denk dat die vrouw die ontmoeting ook nooit meer vergeet. God liet het wel weer echt meewerken ten goede voor jullie allemaal hè! Jullie hebben weer heel wat mensen blij gemaakt en aangeraakt met Gods liefde...
Dank je wel dat we door jouw verslag weer mee kunnen genieten!
Op naar de volgende bijzondere ontmoeting met God en mensen...
liefs en groeten aan allemaal,
Jan en Hannie -
08 April 2017 - 22:06
Marieneke:
Wat maken jullie toch mooie dingen mee en hoe bijzonder hoe God idd alles ten goede laat meewerken! Jullie zegenen anderen, omdat jullie zelf gezegend zijn in de Geliefde, zo mooi hoe Zijn liefde stroomt. Wens jullie nog een hele goede week toe en zie ernaar uit jullie weer in mei te ontmoeten, liefs! -
09 April 2017 - 20:38
Lia:
Mooie dingen gebeuren er op jullie missietrip, bijzondere ontmoetingen en mensen die geraakt worden door woorden van God.
-
09 April 2017 - 23:12
Maaike:
Wat een liefde! Ineens kan ik me voorstellen wat Jezus bedoelt met die stroom van levend water en die overstromende put. Had je gedacht dat dit je zo kan raken en veranderen? Het is zo heerlijk om al jullie verhalen te lezen en op die manier er een beetje bij te zijn. Gelukkig zijn jullie over een halve week alweer terug ;) -
12 April 2017 - 01:38
Mijnie:
Hoi betty wat een mooie dingen maken jullie daar mee!
Ik geniet met jullie mee en zie ernaar uit om jullie allemaal weer te gaan zien!
Hartelijk groetjes mijnie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
